موسیقی غیرقابل‌پیش‌بینی فیلم‌های تارانتینو

کوئنتین تارانتینو صرفاً عشق‌فیلم نیست، به همان اندازه عشق‌موسیقی هم هست. و این عشقِ به موسیقی را در تک‌تک قطعه‌موسیقی‌های فیلم‌هایش ثابت کرده. به «Stuck in the Middle with You» در فیلم مخزن اراذل فکر کنید، به «Girl, You’ll Be A Woman Soon» در داستان‌های عامه‌پسند، یا «Django» در جنگوی ازبندرسته. راه‌های زیادی برای استفاده از موسیقی در فیلم هست – اما کی کسی دیده کوئنتین تارانتینو مطابق انتظارات پیش برود؟ در این فیلم‌مقاله، بیایید با هم نگاهی بیندازیم به کوئنتین تارانتینو که موسیقی فیلم‌هایش را انتخاب می‌کند و بعضی از به‌یادماندنی‌ترین صحنه‌های تاریخ سینما را می‌سازد. بیل را بکش، روزی روزگاری در هالیوود، حرامزاده‌های بی‌آبرو، هشت نفرت‌انگیز – هرکدام برای خودشان هویت موسیقیایی متمایزی دارند اما به محض شنیدن هرکدامشان بلافاصله می‌فهمید موسیقی فیلم‌های کونتین تارانتینو هستند. صرفاً موسیقی‌های پاپ را انتخاب نمی‌کند که بگذارد توی فیلم باشند، تارانتینو ریتم و روح هر آهنگ را درمی‌یابد و یک جوری بهترین صحنه برایش را پیدا می‌کند و روی آن قرارش می‌دهد. در واقع، بیشتر موسیقی‌هایی که در فیلم‌های تارانتینو هستند، هیچ هم نباید جواب بدهند – اما جواب می‌دهند آن هم چه جوابی. چه موسیقی گرووِ آپ‌بیت روی صحنه‌ی شکنجه، چه چسباندن آهنگی از دیوید بویی به جنگ‌جهانی دوم – کوئنتین تارانتینو با موسیقی‌اش بیننده را به چالش می‌کشد و اصلاً برای همین کارهایش است که شیفته‌ی او هستیم.