انتخاب ترانه‌ی مناسب برای صحنه

بسیاری از فیلم‌سازها از قطعات موسیقی و به‌ویژه آوازهای پرطرفدار در فیلم‌هایشان استفاده می‌کنند. به این استفاده از موسیقی انتخابی و یک آواز پرطرفدار عامه‌پسند به‌شکلی راهبردی در صحنه‌ای از فیلم، در زبان انگلیسی اصطلاحاً Needle Drop می‌گویند.

این اصطلاح از صنعت موسیقی گرفته شده است و در زمانی که آلبوم‌های موسیقی از صفحه‌ی گرامافون به ابزار پخش صوت دیجیتال منتقل می‌شد، با توجه به سوزن گرامافون وارد اصطلاحات فرهنگ عامه و بعد صنعت موسیقی و سینما شد.

افزودن موسیقی انتخابی به فیلم‌تان ممکن است تأثیری ماندگار در تماشاگران بر جا بگذارد. اما در این مورد به سه نکته باید توجه کرد:

1- لحن و حس‌وحال صحنه را باید در نظر گرفت. شاید فیلم‌ساز بخواهد صحنه‌ای خنده‌دار بسازد یا حال‌وهوایی عبوس و شوم به آن بدهد یا از موسیقی برای طعنه و نیش‌وکنایه استفاده کند؛ اما باید دقیقاً بداند تماشاگر در لحظه‌ای خاص چه حسی باید داشته باشد.

پس وقتی تصمیم می‌گیرید ترانه را برای القای لحن در کجا به کار ببرید، در نظر بگیرید که می‌خواهید تماشاگر چه چیزی را احساس کند و باید موسیقی با کنش‌های روی صحنه هم‌راستا باشد یا در تضاد با آن باشد تا کنایه‌آمیز و دوپهلو شود.

2- باید توجه کرد ترانه چه ارتباطی با شخصیت یا موقعیت یا لوکیشن برقرار می‌کند. هنگامی که انتخاب می‌کنید کدام ترانه رابرای شخصیت‌های فیلم به کار ببرید، در نظر بگیرید که کدام ترانه با ویژگی‌های شخصیت جور درمی‌آید و قرار است این قطعه‌ی موسیقی در صحنه‌های متعدد به‌عنوان یک سرنخ سینمایی مانند «لایت‌موتیف» اپرا عمل کند یا نه.

3- باید فیلم‌ساز توجه کند ترانه سبب ایجاد والایش می‌شود یا نه. با آواز مناسب می‌توان اضطرابی را که داستان ایجاد کرده، فرونشاند یا والایشی برای تماشاگری ایجاد کند که به آسودگی از کشمکش نیاز دارد. وقتی موسیقی را در لحظه‌ی والایش می‌گنجانید، در نظر داشته باشید که قطعه‌ی موسیقی در اوج تنش احساس درست را القا کند.